Het verhaal van Pierre

Twee jaar geleden moest mijn been geamputeerd worden doordat mijn vaten verstopt waren. Het was december, net voor Kerst. Vier weken daarvoor verloor ik mijn vrouw, dus dat waren twee enorme klappen na elkaar. Ik lag twee maanden in het ziekenhuis en revalideerde drie maanden in een revalidatiecentrum. 

Toen mijn wond dicht was kreeg ik mijn eerste beenprothese aangemeten door de instrumentmaker die verbonden was aan dat revalidatiecentrum. Ik wilde snel weer lopen en zei dat dat ook echt ging gebeuren. De verpleging lachte me uit om die wens, maar ik deed het echt. Ik kon er mee lopen, met die eerste prothese, maar had veel pijnklachten. En daardoor liep ik niet goed en niet graag.

Nee, steeds als ik terugging naar de instrumentmaker, zei hij dat alles echt in orde was en dat er aan de prothese niets gedaan kon worden. De chirurg die me geholpen had was totaal niet tevreden over de prothese en mijn manier van lopen en stuurde me door naar een andere revalidatiearts. Dat leek me trouwens wel wat, want dat zou betekenen dat ik ook een andere instrumentmaker zou krijgen. 

Was het maar waar. Toen ik bij de arts kwam, zat daar dezelfde instrumentmaker weer. En daar had ik nou net geen zin in, want hij kon me niet verder helpen. Uiteindelijk bleek dat mijn stomp vijf centimeter geslonken was. Er is toen -toch weer door diezelfde instrumentmaker- een andere prothese gemaakt, maar daar kon ik weer niet goed mee lopen. Ik liep op mijn voorvoet en dat voelde zo raar. Normaal loop je op je hak en zet je daarna de voorvoet neer. 

Ik ben opnieuw teruggegaan met deze klacht, maar ook daaraan kon niets gedaan worden volgens de instrumentmaker. Ik zat soms uren in een paskamer te wachten en uiteindelijk was er dan nog niets opgelost. Mij werd geadviseerd andere schoenen te kopen, met een hogere hak. Dan zou het probleem met de prothesevoet wel opgelost zijn. Daar zat ik dan met 10 paar schoenen die ik niet meer aan kon. En trouwens, dat was volgens mij geen oplossing. Vervolgens ben ik weer teruggegaan naar de chirurg terug gegaan met de vraag om een second opinion. Ik wilde kunnen lopen, vissen en lekker staan op de kofferbakkenmarkt. Daar doe ik het voor. En dan moet je goed geholpen worden. 

Ja, op internet zag ik dat ik bij De Hoogstraat Orthopedietechniek en Protec een second opinion kon aanvragen. En dat heb ik gedaan. Ik was de allereerste klant bij Protec in Amsterdam. Dus ik heb het hele bedrijf zien groeien. 

De directeur belde me zelf en ik werd heel vriendelijk en warm ontvangen door hem en Kas, de orthopedisch technoloog. Het is huiselijk en het is warm en menselijk. Er was een hele ochtend de tijd voor me ingeruimd. Dus ik had ook de gelegenheid om mijn verhaal te vertellen. Ook werd er direct gekeken naar de voet, waarover ik vertelde. Na een korte blik bleek dat de voet helemaal verkeerd ingesteld stond. Er zijn wat schroefjes aangedraaid en na tien minuten kon ik meteen weer goed lopen. 

Ja. En dat terwijl ik maanden zo moeilijk gelopen had omdat de andere instrumentmaker zei dat er niets aan gedaan kon worden. Zelf heb ik meer dan veertig jaar een schoonmaakbedrijf gehad. De klanten goed helpen was heel belangrijk en in al die jaren stond het belang van de klant voorop. Ik heb er oog voor als dat goed zit. En dat zag ik bij Protec ook terug. Er werd tenminste echt geluisterd naar wat ik voelde.

Daarna werd er direct een nieuwe prothesekoker aangemeten en ik ben daar ontzettend tevreden mee! Echt, ik ben zeer, zeer tevreden. Na het aanmeten werden er ook filmpjes gemaakt en gekeken of ik goed met de prothese kon lopen. Ik loop eindelijk na zoveel tijd weer zonder problemen en zonder moeite. En dat gewoon door aandacht en goed luisteren. O ja, en op dit moment krijg ik ook nog les in lopen. Dat gebeurt weer door iemand anders die daarin gespecialiseerd is. Die laat me lekker zweten hoor. 

Voorheen zat ik soms anderhalf uur in de paskamer en zag ik niemand. Ik wist dan ook niet wat er gedaan ging worden aan de prothese. Hier zit ik aan de koffietafel en wordt er gezellig met me gepraat. En ondertussen krijg ik heel snel een prothese waar ik gewoon weer mee kan lopen. Wat wil je nog meer? 200% tevreden zijn, kan dat? Want dat ben ik.