Het verhaal van Hilli
Inmiddels ben ik een halve eeuw prothesedraagster. Ik heb jarenlang redelijk goed gefunctioneerd met mijn beenprothesen. Ik ben beeldend kunstenaar en docent, heb een actief leven en een staand beroep. Ook heb ik altijd veel gereisd. Wel had ik altijd veel last van wonden in mijn lies, maar ik bleef doorgaan. Ik wil simpelweg gewoon dingen doen en niet altijd met de prothese bezig zijn en daardoor beperkt worden. In de loop der tijd kreeg ik echter heel erg veel last van mijn heupen en rug, en kostte het erg veel energie en pijn om mijn leven te blijven leiden zoals gewend en gewenst.
C-leg
In 2012 was ik toe aan een nieuwe prothese en ik had gehoord over de C-leg. Dat gaf me heel veel hoop op beter en makkelijker functioneren in de toekomst .Gek genoeg moest ik, om in aanmerking te komen voor deze computergestuurde knie, als ballotage een uitgebreid revalidatietraject volgen in een revalidatiecentrum. Ik had helemaal geen revalidatie nodig, maar wilde die knie, dus heb ik me geschikt in dat traject. Tijdens dat traject had ik de C-leg nog niet; dit was slechts het voortraject. Daarna volgde een korte proefperiode van 12 dagen met de C-leg, die niet echt representatief was . Tot overmaat van ramp wees de zorgverzekeraar na al die inspanningen de C-leg af . Dat maakte een hoop woede in mij los: eerst zo’n duur revalidatietraject financieren en dan een C-leg afwijzen om financiële redenen. Ik heb het er niet bij laten zitten en heb uiteindelijk toch een C-leg gekregen.
Slechte uitlijning
Tot mijn grote verbazing kon ik er helemaal niet mee overweg. Het leek wel alsof de prothese niet goed uitgelijnd was en het onderbeen achter het bovenbeen stond. Na zoveel jaar ervaring met een prothese, voel je dat. Mijn instrumentmaker bleef echter volhouden dat dit gevoel niet klopte, dat dit bij de C-Leg hoorde. Dus modderde ik door. Je past je simpelweg aan, aan de omstandigheden. De C-leg bood me uiteindelijk niet wat ik ervan verwachtte. Dat dit te maken had met de uitlijning vermoedde ik al wel, maar er werd niet goed naar me geluisterd.
Hilli is blij dat er eindelijk gevraagd werd wat zij nou zelf wilde met haar prothese
Advies
Uiteindelijk heb ik besloten om advies te vragen bij Protec. Ik vond het lastig dit te vertellen aan mijn instrumentmakers. Je hebt daar toch een intensieve band mee opgebouwd. Tot mijn verbijstering kon ik de dag nadat ik belde al terecht. Ik viel van mijn stoel van verbazing. Bij al mijn vorige instrumentmakerijen moest ik zeker een of twee weken wachten voordat er plek was. Daarna ben ik hier van de ene in de andere prettige verbazing gevallen.
Tijdens de eerste afspraak vertelde ik dat ik de uitlijning van de prothese niet goed vond. Na een korte check kwam de instrumentmaker er achter dat dit inderdaad zo was. Hier was het dus direct helder. Mijn gevoel had me niet in de steek gelaten.
Ik stond hier centraal
Wat ik misschien wel het meest indrukwekkend vond, was dat de instrumentmaker me vroeg wat ik wilde met de prothese, welk type mens ik was en hoe mijn dagbesteding eruit zag. Dat had nog nooit iemand aan me gevraagd! Het ging om mij en niet om de prothese. De prothese werd direct anders uitgelijnd en er werd een nieuwe koker gemaakt. Ook werd me aangeraden een liner te gaan dragen, omdat ik altijd last had van ontstoken haarzakjes en wondjes in mijn lies. Ook dit is een enorme verbetering gebleken.
Ik vond de mensen heel terzake kundig, daadkrachtig en klantvriendelijk. In eerste instantie was het de bedoeling dat ik met het advies naar mijn eigen instrumentmakerij terug zou gaan, maar ik wilde blijven. De 170 km reizen heb ik er graag voor over.
Wij zijn pas blij, wanneer u dat bent
"Ik kan heel goed met mijn prothese functioneren. Ik doe weer alles, beter dan ik gewend was, omdat ik niet zo’n last meer heb van die drukplek. Het voelt heel prettig met die liner. De randen zijn zachter en ik kan veel beter langere afstanden lopen. Het hele proces is zorgvuldig gegaan. Ik ben er enorm blij mee."
Lees het verhaal van Lara
"Er zat niets anders op dan zoeken naar een tegenwicht voor de pijn. En dat is een heel proces dat je doormaakt. Want hoe leer je met zo’n tegenslag omgaan? Ik ging me focussen op wat nog wel kon, wat fysiek nog mogelijk was, waar ik nog wel van kon genieten, kortom, waar groei in zat. Zo ontstond de kracht om door te blijven gaan. In die periode heb ik leren autorijden met mijn linkerbeen. Daar ben ik erg trots op en blij mee!"
Lees het verhaal van Karin
"Wat ik een enorm voordeel van deze methode vind, is de snelheid waarmee gewerkt wordt. In één dag was mijn prothese klaar en kon ik ermee lopen. Ik woon op Vlieland en moet een flinke reis over hebben voor een bezoek aan de instrumentmakerij in Amsterdam. Het is dan dus heerlijk als die bezoeken zich beperken en je in één dag met een nieuwe prothese, die goed past, de deur uit kan lopen."
Lees het verhaal van John Peter
