Het verhaal van Lara

Lara's wond aan haar been was binnen een week verdwenen! 

Ik heb in 1992 in mijn geboorteland Roemenië een ongeval gehad waardoor ik mijn linkerbeen ben kwijtgeraakt. Ik was studente aan de sportacademie in Boekarest, 22 jaar oud en ging af en toe met de trein naar mijn geboortestad. De reis met de trein duurde zes uur en halverwege was er een tussenstop. Ik had honger en wilde even iets kopen bij een kiosk op het station. Blijkbaar was ik te lang weg, want toen ik opkeek zag ik dat de trein weer vertrok met al mijn bagage erin. Ik raakte in paniek en dacht dat ik, met mijn sportieve aanleg, wel op die rijdende trein kon springen. Maar niets was minder waar: het mislukte en ik kwam onder de trein terecht. Alles gebeurde in een flits, ik was bij bewustzijn en zag dat er niet veel te redden viel van mijn linkerbeen. Het been moest direct geamputeerd worden, mijn rechtervoet was ook beschadigd, maar die hebben de artsen gelukkig kunnen redden.

Wist u hoe u aan een goede prothese kon komen?
Eigenlijk wist ik dat helemaal niet. Er was een bedrijf in Boekarest dat heel primitieve houten prothesen maakte. Ik wilde dat niet en stuurde brieven naar orthopedische bedrijven in verschillende landen, waarop ik reacties kreeg dat het niet mogelijk was me te helpen. In het ziekenhuis waar ik lag ontmoette ik iemand die kennissen had in Engeland. Deze mensen, aangesloten bij een kerk, zochten een goed doel en mijn naam werd genoemd, ik had immers een prothese nodig! In 1993 ben ik naar Engeland gereisd. De reis werd betaald en ik kwam in een liefdevol gastgezin terecht.

U kreeg in Engeland een prothese
Er werd voor mij een prothese gemaakt en aansluitend kon ik een maand lang revalideren. Die eerste prothese was niet de beste, maar een gewone vacuümkoker met een mechanische knie. Ik was jong en kon er goed op lopen. Ik ging elke zomer naar Engeland om de prothese te laten aanpassen. Ik ben vier of vijf keer terug gegaan totdat ik een goede prothese had voor een langere periode.

Hoe kwam u in Nederland terecht?
Toen ik mijn ongeluk kreeg studeerde ik aan de sportacademie. Tot mijn grote verdriet kon ik niet meer sporten en schaatsen. Ik switchte naar een andere opleiding en heb vier jaar fysiotherapie gestudeerd en daarna nog een master gedaan. Tegelijkertijd werkte ik in een kinderziekenhuis. Rond die tijd, in 1996, kwam ik de zus van mijn (latere) man tegen in Roemenie. Zij zei mij: ik vind jou zo geschikt voor mijn broer, die alleen is. Ik hoorde een tijd niets meer totdat hij geblesseerd raakte en mijn hulp nodig had. We schreven elkaar brieven die steeds hartelijker werden. In de zomer van 1998 kwam hij naar Roemenie en we waren direct dolverliefd. Na een jaar ben ik uiteindelijk naar Nederland gekomen.

En de prothesen in Nederland?
In eerste instantie woonden we in Friesland en later in Den Helder. Op beide plekken vond ik in de buurt een instrumentmakerij waar mijn prothesen gemaakt werden. Op zich kon ik redelijk overweg met die prothesen, maar bij de laatste instrumentmakerij kon men mij niet verder helpen.

Wat was de reden dat u naar Protec kwam?
Twee jaar geleden kreeg ik een drukplek. Ik had een nieuwe koker die digitaal was aangemeten. Die digitale koker zat niet goed en ik had geen ruimte voor volumeverandering. Op een gegeven moment ontstond er een bloedblaar op mijn stomp. Die bloedblaar kwam steeds terug en was niet te verhelpen. Natuurlijk vroeg ik verschillende artsen en instrumentmakers om advies. De ene suggereerde osseointegratie, terwijl de andere het had over een reamputatie. Allebei die opties vond ik niks. Dus ik ben op internet gaan zoeken naar oplossingen.

En toen vond u Protec?
Ja! Ik wist helemaal niet dat er in Nederland een bedrijf was dat gespecialiseerd was in beenprothesen! Ik kon heel snel terecht en vond het zo’n groot verschil. Ik kreeg een nieuwe koker met een siliconen liner. Bij Protec heb ik voor het eerst een uitgebreide loopanalyse gekregen, zoiets was nooit eerder gedaan. Er werd heel goed gekeken naar mijn looppatroon en krachtenverdeling over mijn lichaam. De mensen daar hebben heel erg meegedacht met me en de hele prothese herzien.

U was blij verrast?
Als je niet weet dat zo’n centrum bestaat dan vertrouw je erop dat het bedrijf waar je klant bent goed is. Bij Protec werd echt moeite voor me gedaan. De instrumentmakers hoopten dat ze het wondje konden laten verdwijnen, maar gaven me geen valse hoop. En wonder boven wonder, na een week was het wondje weg. Ik zie hun gezichten nog voor me toen ik dat zei.

Wat vind u van Protec?
De manier waarop de instrumentmakers met me omgaan is heel erg goed. Het is een fijne plek om te zijn. Natuurlijk waren er ook op andere plekken aardige instrumentmakers, maar er is wel een verschil in communicatie, qua uitvragen en luisteren.

Hoe gaat het nu met uw prothese?
Ik kan heel goed met mijn prothese functioneren. Ik doe weer alles, beter dan ik gewend was, omdat ik niet zo’n last meer heb van die drukplek. Het voelt heel prettig met die liner. De randen zijn zachter en ik kan veel beter langere afstanden lopen. Het hele proces is zorgvuldig gegaan. Ik ben er enorm blij mee.